Klotsende oksels en geen weg terug

Klotsende oksels en geen weg terug

Daar zat ik. In de grijze lesauto met een 2 liter motor. Voor die tijd een snelle jongen. En het moment was aangebroken om voor het eerst met deze stoere bolide de snelweg op te draaien. Mijn hartslag ging net zoals de snelheidsmeter op het dashboard in rap tempo omhoog.

Ondertussen schakelde ik een versnelling omhoog. De bomen schoten steeds vluchtiger voorbij en mijn handen voelde met de seconde klammer aan.

En daar was dan het moment. Met klotsende oksels was ik aangekomen op de invoegstrook. Wetende dat ik niet meer terug kon en nu door moest zetten. Nog een tandje harder moest gaan rijden, om zo mee te kunnen komen met het andere verkeer.

Aangemoedigd door mijn lieve, ook best sexy rijinstructeur schakelde ik naar de 5^e en tevens hoogste versnelling. Het voelde alsof mijn hart buiten mijn borstkas zou springen. De adrenaline schoot door heel mijn lijf.

De ontlading

Opgelucht haalde ik adem toen ik mij realiseerde dat ik keurig tussen de andere auto’s terecht was gekomen. Om vervolgens ook de ontspanning weer te voelen terugkeren in mijn lijf.

En zo’n soort situatie kan je ook ervaren in het moederschap. Dat je net dat tandje harder zet met het idee dat je daardoor wel je to-dolijstje afkrijgt. Maar ondertussen voel je de onrust toenemen in je lijf.

Hoe fijn zou het dan zijn om weer terug te kunnen keren naar die fijne ontspanning?

Alleen al door te denken aan die eventuele rust, beginnen die stemmetjes in je hoofd zich er al direct mee te bemoeien.Om jou op die manier maar niet te laten stoppen met racen. Terwijl je wel zo naar die rust verlangt.

Voor veel moeders levert dit vaak een innerlijke strijd op. Waardoor het een hele uitdaging is om op zo’n moment de keuze te maken die jou die rust oplevert.

Met als gevolg dat je met je handen in het haar zit, omdat je niet weet hoe je hierin een goede keuze maakt. Of zelfs twijfelt wat dan de beste keuze zou moeten zijn.

Continue schakelen

Naast die innerlijke strijd kan ik me ook goed voorstellen dat de afgelopen tijd voor jou als moeder niet makkelijk is geweest.

Dat je net zoals met autorijden continue aan het schakelen bent. Kijkend hoe je het beste je tijd kan verdelen en de momenten van rust vaak ver te zoeken zijn.

Wanneer je net denkt de juiste versnelling te hebben gevonden, dan komt er vaak een nieuwe uitdaging die van jou als moeder vraagt om opnieuw te schakelen.

Beeldscherm, je beste vriend en vijand tegelijk

Of je kinderen alleen maar achter de tablet willen om die zogenaamde oefenspelletjes te doen. Ondertussen draaide waarschijnlijk je bovenkamer al overuren hoe je je kinderen de leerstof dan wel op de goede manier uitgelegd kon krijgen.

En hoe je ze in vredesnaam achter dat beeldscherm vandaan kon krijgen, zonder weer die grote mond te horen.

En als dan na dat vele hangen en wurgen al dat schoolwerk af was en je dacht eindelijk wat voor jezelf te kunnen gaan doen, je kinderen alweer bij je stonden met de vraag of jullie samen wat leuks kunnen gaan doen.

Met als gevolg dat je weer geen tijd had om even wat voor jezelf te doen. Terwijl je juist snakte naar een moment van rust.

Ze mogen weer

Na de vakantie mogen de kinderen weer naar school.

De ene moeder zal de vlag uithangen en blij zijn zo weer wat meer tijd voor zichzelf te krijgen. De andere moeder vindt het spannend om haar kinderen na zoveel weken weer los te moeten laten.

Of misschien herken je je wel in allebei?

De overeenkomst tussen die twee is in ieder geval dat het weer zoeken is naar een nieuwe balans. Opnieuw schakelen, net zoals je dus met autorijden doet. Ontdekken wat het nieuwe ritme is waar ieder gezinslid zich fijn bij voelt.

Adempauze

Doordat de kinderen nu weer naar school gaan, kan je niet wachten om weer adempauze te krijgen waar je ook zo naar verlangd. Maar al snel kom je erachter dat door de vollopende agenda er op een andere manier hectiek is ontstaan.

De onrust die is teruggekeerd door alle verplichtingen die weer roepen. Het taxiën naar de diverse sportclubs. De afspraken die nu weer gemaakt mogen worden zoals de kapper en fysiotherapeuten.

Aan alle kanten voel je weer die druk toenemen dat er weer van alles gedaan of geregeld moet worden. En binnen no-time loopt je hoofd over met al die piekerende gedachten.

Maar ook voor jezelf om opnieuw te kijken hoe je die balans kan behouden.

En of dat al niet genoeg is wil je je kinderen ook nog die begeleiding en oprechte aandacht geven die ze zo hard nodig hebben van jou.

Wat doe je dan als moeder?

Blijf je dan voluit in die 5^e versnelling staan in de hoop zo alles weer voor elkaar te krijgen?

Waarbij je jezelf wederom wegcijfert, omdat je de ijdele hoop hebt dat die tijd voor jezelf vast wel weer een keer komt. En je enige prioriteit nu is dat de kinderen het goed hebben?

Begrijp me niet verkeerd. Het is een normaal verlangen om als moeder het zo goed mogelijk te willen doen en haar kinderen alles te geven. En tot op zekere hoogte is hier niks mis mee.

Op het moment dat je te veel gaat eisen van jezelf. Te veel ballen wil hooghouden in de lucht en maar hooi op je vork blijft nemen. Dan is het verstandig om wat je doet eens serieus onder de loep te nemen.

Blijven racen in die hoogste versnelling

Vraag jezelf regelmatig af of het wel nodig is om te blijven racen in die 5^e versnelling. Wellicht heb je ongemerkt voor jezelf een strenge meetlat gecreëerd. Die steeds buiten handbereik blijft liggen, omdat je alles maar goed wil blijven doen.

En ook al blijf je doorgaan in die 5^e versnelling het nooit goed genoeg zal zijn wat je doet. En doordat je blijft racen in die hoogste versnelling, je steeds meer uitgeput raakt en sneller geïrriteerd als je merkt dat wat je had willen doen weer niet gelukt is.

Daarom is het voor jou als moeder net als bij autorijden belangrijk en nodig om regelmatig terug te schakelen. Te vertragen als de last op je schouders te zwaar voelt. Om zo verlichting aan te brengen en weer op adem te kunnen komen.

Je eigen rem

Een volgende overeenkomst tussen autorijden en het moederschap zijn de remmen.

Stel jezelf eens voor wat er zou gebeuren als je af en toe eens je eigen rem zou intrappen. Zodat je niet langer aan het rennen en vliegen bent, maar ook jezelf gunt om tussendoor bij te tanken.

Tenslotte laat je de auto ook regelmatig vollopen met benzine of breng je deze voor onderhoud naar de garage. Waarom zou je dit jezelf ook niet gunnen?

Pushen of bewaken?

Want dit is liefdevol zelfleiderschap. Het jezelf waard vinden om goed voor jezelf te zorgen. Je eigen gaspedaal niet tot de bodem in te trappen, maar ook eens de voet van het pedaal af te halen. Door jezelf niet tot het uiterste te pushen en juist goed je eigen grenzen te bewaken.

Jouw superkracht

Je toont juist kracht door jouw grenzen aan te geven, want dat zorgt ervoor dat je keuzes maakt waardoor jij rechtop blijft staan. Met als resultaat dat je rust en ontspanning gaat ervaren. En wanneer je kinderen dan bij je komen, je ze ook echt die oprechte aandacht kan geven.

Dus als je de volgende keer merkt dat je in de hoogste versnelling schiet, gun het jezelf dan om terug te schakelen.

Want door terug te schakelen en de snelheid te laten afnemen, krijg je een beter beeld van wat er om je heen gebeurt. Om zo te zien wat ervoor nodig is om die fijne balans met rust en ontspanning terug te krijgen.

En tenslotte

Weet dat het niet alleen belangrijk is voor je auto om goed onderhouden te worden. Ook jij als hardwerkende moeder bent het waard om goed voor jezelf te zorgen.

Om die waardevolle momenten voor jezelf te nemen om je te laten vertroetelen. Die welverdiende aandacht aan jezelf te besteden, om er zo ook weer helemaal opgeladen tegen te kunnen. Waardoor jij die moeder voor je kinderen kan zijn die je graag wilt zijn.

Kies ervoor om je eigen snelheid te bepalen. Op tijd terug te schakelen wanneer je voelt dat dit nodig is. Zo neem je jezelf serieus en zorg je goed voor jezelf, waardoor alles gesmeerd blijft lopen.

Met liefdevolle groet,